فراموش نکنید که چه تیمی هستید!

همزمان با تولد 23 سالگی پل پوگبا، یوونتوس برای دیدار حساسش با بایرن مونیخ آماده می شود، وقتی یوونتوس اعلام کرد که نه پائولو دیبالا و نه کلودیو مارکیزیو به باوریا سفر نخواهند کرد، امید و خوش بینی در میانشان خاموش شد. آنها تا همین الان هم مجبور بودند بدون داشتن مدافع سرسختی چون جورجو کیه لینی به خاطر مصدومیت سر کنند، بازیکنی که به یووه اجازه می دهد به راحتی با سیستم 3‐5‐2 بازی کند، حالا بیانکونری و هوادارانِ با اعتماد به نفسش باید ایمان داشته باشند که بازیکنانی که در اختیار دارند، برای زدن حداقل دو گل در مونیخ کافی هستند.

آیا بانوی پیر شانسی دارد؟ البته اما مشکل این است که : آیا یووه اعتقاد دارد که شانسی دارد؟ غول های سنتی فوتبال، بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ هستند، و اگرچه که شکست این سه تقریبا غیر ممکن است، تنها بایرن و کاتالان ها هستند که قدرت ترساندن، قدرت هجوم وحشت و مجبور کردن رقیب به مبارزه ی منفی را دارند. کهکشان مادرید ممکن است بهترین بازیکنان را داشته باشد، اما کسانی که برابرشان قرار می گیرند، همواره می توانند برابر اسپانیایی هایی که پیش از این هم لغزش داشته اند قرار بگیرند. با این حال، برابر گواردیولا و یا خط حمله ی قدرتمند بارسلونا، به نظر می رسد که این دو تیم بازی را از قبل اینکه حتی شروع شود، برده اند.

اگرچه یوونتوس پیشرفت کرده و ذهنیت بهتری پیدا کرده است، آنها هنوز به اندازه ی کافی برای تیمی که آرزو دارد لیگ قهرمانان را فتح کند اعتماد به نفس ندارند. برابر رئال مادرید در نیمه نهایی فصل قبل، کارلوس توز و دوستانش با پختگی و سرسختی بازی کردند، به شکل واحدی که برای همدیگر فداکاری می کنند و منتظر فرصت حمله می مانند عمل کردند. اعتقادشان به آنها اجازه داد که به همان شکل متعادلی که هستند بازی کنند و وقتی یووه ای ها با همدیگر بازی می کنند، تیم های کمی قادرند متوقفشان کنند، چرا که آنها در خط دفاع عالی و در در حمله هم موثرند.

مقابله با بارسلونا به عنوان حریف بعد ی در فینال، یک مبارزه ی روانی جدید برای تیم تورینی بود که متاسفانه باختند. اگرچه که متوقف کردن لیونل مسی و لوئیز سوارز تقریبا غیرممکن است، یوونتوس از رقیبش ترسید و احترام بیش از حدی به آنها گذاشت و تسلیم این عدم اعتماد به نفس خودش شد. آنها فقط در نیمه ی دوم به روشی که بلد بودند بازی کردند، و این جایی بود که، برای لحظاتی کوتاه، خودشان و بقیه اعتقاد پیدا کردند. آن لحظه و دقیقا آن لحظه بود که آها تیمی بودند که رقیبشان را ترساندند، ترسی که تنها وقتی سوارز روی ریباند شوت مسی گل زد، خاموش شد. شاید اگر آنها بازی را با همان اعتماد به نفس نیمه ی دوم، شروع می کردند نتیجه کاملا می توانست متفاوت باشد، اما این صرفا پیش بینی ماست.

یوونتوس حالا در معرض این فرصت قرار دارد که بر یک غول اروپایی دیگر غلبه کند، تیمی که از حیث غلبه ی روانی بر بازی حتی قبل از اینکه شروع شود، شباهت زیادی به کاتالان ها دارد. آنها باید متفاوت عمل کنند و نشان دهند که از اشتباهاتشان آموخته اند، نیمه ی اول بازی رفت، در بهترین حالت شرم آور بود. آنها به خاطر ترس و استرس فلج شده بودند، غول ایتالیایی ما به ندرت حرکت می کرد و و نمی توانست توپ را برای ایجاد موقعیت درست و حسابی جلوی دروازه حرکت دهد.

بر خلاف بارسلونا، بایرن مشکلات مصدومیت در تیمش داشت و تیمی است که از لحاظ دفاعی می تواند شکننده باشد. آنها به توانایی شان برای باز پس گیری مالکیت توپ وابسته اند و به همین دلیل روی فاز هجومی تکیه می کنند. آنها بدون توپ در تورین مشکل داشتند و در حالیکه در دفاع با بازیکنان ذخیره شان بازی می کردند، یوونتوس فرصت این را داشت که پیروز شود. اما مثل بازی فینال لیگ قهرمانان سال قبل، آنها بیش از حد برای نشان دادن غرور و روشی که بلدند بازی کنند، منتظر ماندند.

لحظه ای که در آن از اشتباه حریف برای گلزنی استفاده کردند، لحظه ای بود که یوونتوس اعتماد به نفسش را برگرداند و کم کم ایمان پیدا کرد و بلافاصله بعدش گل دوم را هم زد.این تیم بایرن مونیخ شکست ناپذیر سه سال قبل نیست، یووه هم دیگر آن تیم شکننده نیست. درست است که مربی یوونتوس مکس آلگری بدون 3 تا از بازیکنان اصلی اش است، اما تیم پرمهره است و بازیکنانی دارد که می توانند در غالب یک واحد با هم خوب کار کنند. جای درخشش تکنیکی دیبالا و سبک بازی فداکارانه ی مارکیزیو خالی خواهد بود، اما ماریو مانژوکیچ مهاجم بی نقصی برای این یووه سخت کوش است، کسی که برای هر توپی می جنگد و برای بقیه بازی سازی هم می کند، هرنانس هم در بازی رفت فوق العاده خوب عمل کرد. علاوه بر این، آلوارو موراتا تمام تکنیک و مهارت لازم برای بازی در سطح بالا در خط حمله را دارد و در اروپا حتی از دیبالا بهتر بوده است.

باختن به بایرن گواردیولا به هیچ وجه موضوع شرم آوری نیست و اگر یوونتوس باخت باید قبول کند که تیم بهتر برنده شده است. آنچه که غیرقابل تحمل است، این است که تیم شکست را بپذیرد و با حداکثر توانش بازی نکند و خودش و کشوری که نماینده اش است را ناامید کند. ایتالیایی که، به این شب های اروپایی برای به دست اوردن امتیازات لازم برای سهمیه وابسته است.

دلایل زیادی برای ایمان داشتن به پیروزی وجود دارد، چرا که غول های تورینی کاملا توانایی اش را داردن و تا وقتی که سوت پایان زده نشده، هرگز نباید فراموش کنند که چه تیمی هستند و چه پتانسیل خارق العاده ای برای داشتن یک تیم کاملا متعادل دارند.

_{مینا روزکی , ESPNFC} 

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: